மிகுந்த கவலையோடுதான்
நீ பேசிக்கொண்டிருந்தாய்..
அவிழ்க்க முடியாத முடிச்சுகள் நிரம்பிய
சிக்கலின் மையத்தில் நின்றாய்..
.
எங்கோ தொலைந்துபோயிருந்த தீர்வின் முனையை
என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியுமென்று தோன்றவில்லை
என்னால் தீர்க்கமுடியுமென்ற நம்பிக்கையில்
நீ வந்திருப்பாய் என்றும் தோன்றவில்லை..
யாரிடமாவது சொன்னால்
ஆறுதலாயிருக்குமென்று வந்திருக்கலாம்..
.
தோளின் முனையில் நழுவத்துடிக்கும்
முந்தானை பற்றியோ
அது விலகியிருப்பதால் தெரியும்
அங்கங்கள் பற்றியோ
உனக்கு எந்தக் கவணமும் இல்லை
உன் வேதனையின் தீவிரம் அப்படி.
.
ஆனால்..
என் கவணம் முழுவதும் அதில்தான்.
அந்த அறைக்குள்
இரவின் கணமும் மார்கழியின் குளிரும்
நொடிக்கு நொடி கூடிக்கொண்டேயிருந்தன..
.
திடீரென்று நீ விசும்பி அழத்தொடங்கினாய்
என் ஆண்மனம் நடுங்கியது
அவமானமும் சங்கடமும் நிலைகுலைத்தது
வழக்கமான ஆறுதல் வார்த்தைகளை
அனிச்சையாகச் சொன்னேன்
விசும்பல் கூடி என் தோளில் சாய்ந்து
மேலும் தேம்பினாய்..
.
சட்டையைப் பிடித்திருந்த கை
இறுக்கி இழுத்தபடியே இருந்தது
தோளில் ஊறிய ஈரம் சூடாக இருந்தது
உன் மூச்சுக் காற்றுக்கு பயந்து
முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டேன்..
என்மீது வைக்கப்பட்ட நம்பிக்கையின் அழுத்தத்தால்
கூனிக்குறுகினேன்..
.
ஒருவாரத்துக்குப் பின்..
என் முயற்சி ஏதுமின்றியே
பிரச்சனைகள் தீர்ந்தபோதும்
தேடிவந்து நன்றி சொல்கிறாய்..
அன்று உன் தோள்கள் இல்லையென்றால்
செத்துப்போயிருப்பேன் என்கிறாய்..
ஒரு தோழனையும் சகோதரனையும்விட
உயர்ந்த இடத்தில் அமர்த்துகிறாய்..
.
என் மொத்த உடம்பும் கூசுகிறது
வேதனை கொப்பளமிடுகிறது
குற்ற உணர்வால் எட்டி உதைக்கப்பட்டு
ஒரு அடிமைபோல் வதங்கிக்கிடக்கிறேன்
என்றாவது ஓர்நாள்
நான் சொல்லி அழுவதற்கு
உன் தோள்களைக் கொடுத்தால்
எனக்கும் கிடைக்கலாம் மீட்பு..
- Director Charles...
நீ பேசிக்கொண்டிருந்தாய்..
அவிழ்க்க முடியாத முடிச்சுகள் நிரம்பிய
சிக்கலின் மையத்தில் நின்றாய்..
.
எங்கோ தொலைந்துபோயிருந்த தீர்வின் முனையை
என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியுமென்று தோன்றவில்லை
என்னால் தீர்க்கமுடியுமென்ற நம்பிக்கையில்
நீ வந்திருப்பாய் என்றும் தோன்றவில்லை..
யாரிடமாவது சொன்னால்
ஆறுதலாயிருக்குமென்று வந்திருக்கலாம்..
.
தோளின் முனையில் நழுவத்துடிக்கும்
முந்தானை பற்றியோ
அது விலகியிருப்பதால் தெரியும்
அங்கங்கள் பற்றியோ
உனக்கு எந்தக் கவணமும் இல்லை
உன் வேதனையின் தீவிரம் அப்படி.
.
ஆனால்..
என் கவணம் முழுவதும் அதில்தான்.
அந்த அறைக்குள்
இரவின் கணமும் மார்கழியின் குளிரும்
நொடிக்கு நொடி கூடிக்கொண்டேயிருந்தன..
.
திடீரென்று நீ விசும்பி அழத்தொடங்கினாய்
என் ஆண்மனம் நடுங்கியது
அவமானமும் சங்கடமும் நிலைகுலைத்தது
வழக்கமான ஆறுதல் வார்த்தைகளை
அனிச்சையாகச் சொன்னேன்
விசும்பல் கூடி என் தோளில் சாய்ந்து
மேலும் தேம்பினாய்..
.
சட்டையைப் பிடித்திருந்த கை
இறுக்கி இழுத்தபடியே இருந்தது
தோளில் ஊறிய ஈரம் சூடாக இருந்தது
உன் மூச்சுக் காற்றுக்கு பயந்து
முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டேன்..
என்மீது வைக்கப்பட்ட நம்பிக்கையின் அழுத்தத்தால்
கூனிக்குறுகினேன்..
.
ஒருவாரத்துக்குப் பின்..
என் முயற்சி ஏதுமின்றியே
பிரச்சனைகள் தீர்ந்தபோதும்
தேடிவந்து நன்றி சொல்கிறாய்..
அன்று உன் தோள்கள் இல்லையென்றால்
செத்துப்போயிருப்பேன் என்கிறாய்..
ஒரு தோழனையும் சகோதரனையும்விட
உயர்ந்த இடத்தில் அமர்த்துகிறாய்..
.
என் மொத்த உடம்பும் கூசுகிறது
வேதனை கொப்பளமிடுகிறது
குற்ற உணர்வால் எட்டி உதைக்கப்பட்டு
ஒரு அடிமைபோல் வதங்கிக்கிடக்கிறேன்
என்றாவது ஓர்நாள்
நான் சொல்லி அழுவதற்கு
உன் தோள்களைக் கொடுத்தால்
எனக்கும் கிடைக்கலாம் மீட்பு..
- Director Charles...
No comments:
Post a Comment