பலி

மெய்மையும் பொய்மையும்
இரண்டற கலந்து விட
தனிமை வெளி
நிலவின் கொஞ்சலாய்
தாயின் மடியாய்
வண்ணத்துப் பூச்சி ஒன்றின் இறகுகளாய்
கனவுகளின் வர்ணங்களாய்
இரவு விளக்கின் மெல்லிய ஆறுதலாய்
இன்னும் இன்னும்
அனைத்துமாய் ஆன பின்
யதார்த்த வாழ்வின்
விரிசல்களில் தொடங்குகிறது
நமக்கான கண்ணீர் ஊர்வலம்
முகம் காணமுடியா பொழுதுகள்
வறண்ட புன்னகையின் சிதைவுகள்
மூடப் பட்ட பாத்திரத்தின்
கொதிக்கும் நீரென நிமிடங்கள்
நிழல் கொடுக்க மறுக்கும்
மரமொன்றில் கூடு தேடும் தனிப் பறவையாய்
வெறுமை சுவற்றில்
கரிக்கோடுகளாய் கனவு வெடிப்புகள்
கொடுக்க எதுவும் இல்லாததால்
பெறவும் தகுதி இல்லாதவனாய்
சில நினைவுகள் தொலைக்க
வாழ்வை பலியிட தொடங்குவேன்
தொலைக்க முடியா சில நினைவுகளுக்கு
என்னையே பலிகொடுக்கலாம் நான்...