மெல்ல மெல்ல உன்னைச் சுற்றி
பின்னிக் கொண்ட வலையில்
நானே விழுகிறேன்
காதெலெனும் பெயரிட்டு
பார்வையில் விழத் துடிக்கிறது
இன்னுமொரு பெயரற்ற நாள்
உன் நினைவுகளோடு வாழத் துடிக்கும்
இன்னும் சில மணித் துளிகள்
ஆதரவாய் தலை கோதி
புன்னகையில் எனை செதுக்குகிறாய்
சிவந்த பூக்களை எப்பொழுதும்
கொண்டு வருகிறேன் உன்னிடம் சேர்க்க
உறக்கத்தோடு சண்டை போட்டு
கனவுகளில் உனக்கான கவிதைகள் நிறைய
விழித்துக் கிடக்கிறது என் இரவு
இருவருமாய் பகிர்ந்து கொண்ட
நகைச் சுவை துணுக்குகள்
உனக்கென நான் காத்திருந்த
சாலையோர வேப்பமரம்
எதோ ஒரு காட்டுப் பூவின் நறுமணம்
நீ கடக்கும் போதெல்லாம் வீசிப் போகிறது
இப்படித் தான்
என் நினைவுகளோடு உன்னையும்
தைத்துக் கொண்டு அலைகிறது மனம்
இன்னும் மீதமாய் இருக்கிறது
நீ எனக்கென விட்டுச் சென்ற உடல்
எங்கிருந்தால் என்ன
நலமாகவே இருக்க வேண்டுகிறேன்
எதற்கும் உடன் வைத்திருக்கும்
என் உயிர் பிரியும் வேளையில்
யாருக்கும் தெரியாமல் உன் காதல்
உண்மையென்பதை சொல்
என் வாழ்விற்கும் ஒரு அர்த்தமிருக்கட்டும்...
