பிதற்றல்கள்

தனிமையின் தீராத பக்கக்களின்
பற்றி எரியும் கூண்டுகளின் சுவர்களில்
ஒரு தேவையில்லா விசாரணை
ஒரு முறை முழுமையாய்
அழுதுவிட வினாடிகள் அற்று
வெளிபாடா வேதனைகள் அறுபட
ஒளிகிறது கனவு கொண்ட மனது
கழிவு நீர்க் குட்டையில்
நீண்ட நாள் தேங்கிய நீரின்
அசுத்தத்தில் பொறிபடும் புதிய மீன்களென
நீந்திக் களைக்கிறது தேடிய பாடலொன்று
அரூபமாய் பின் தொடரும் உன்னை
விலக்கிவிடவும் சேர்த்துக் கொள்ளவும்
வலிமையின்றி துவளும் கரங்களில்
மூன்று நாட்களுக்கு முன் பறித்த
மலரொன்றின் இடைவிடா மரணக் கேவல்
விடுதலைக்குப் பின்னரும்
சிறை வேண்டி தவமிருக்கும்
குற்றவாளியென உன்னிடம் புலம்பி
சரணடையும் புரளி பிதற்றல்கள்
யாருமே இல்லை என்றான உலகில்
இனி யாருடனும் பேசவேண்டி இருக்காது
எனக்கான ஒரு புது மொழியில்
என் கனவுகளை தேடுவேன்
கிடைத்தால் கிடைக்கட்டும்
இல்லையென்றாலும் கவலை இல்லை
உச்சிக் கிளைப் பறவையென
நீ உண்டுவிட்ட மீதக் கனிகளை விட்டுச் செல்
என் பசி பொழுதுகள் காத்திருக்கிறது
ஒரு எச்சிலின் ருசிக்கென
எல்லாவற்றையும் வாசித்து விட்டு
என்னிடமே விளக்கம் கேட்காதே
நிச்சயம் என்னிடமும் இல்லாத
ஒன்றை நானும் தந்துவிட முடியாது